Vossen

Vossen zijn na een lange periode van bijna afwezigheid in Vlaanderen helemaal terug van weggeweest. Door de relatief grote oppervlakte van hun territoria en dankzij hun van nature groot aanpassingsvermogen, laten vossen zich regelmatig opmerken in de buurt van de mens.

Op het menu van de vos staan kleine zoogdieren en wilde vogels, regenwormen, insecten, aas en afval. Daarnaast durft hij ook wel eens pluimvee te roven uit een slecht afgesloten kippenren. Slaagt de vos er in een kippenren binnen te dringen, dan wordt zijn jachtinstinct - door de paniekerige dieren die niet kunnen wegvluchten - zo geprikkeld dat hij meer dieren doodt dan hij kan opeten. Deze slachtpartijen leiden er toe dat de vos op weinig sympathie kan rekenen. Een veel gehoorde reactie is dat de vos extra bejaagd moet worden.

Een intensieve bejaging of bestrijding biedt echter geen oplossing. Wanneer sterfte binnen de vossenpopulatie toeneemt (door bijvoorbeeld afschot), neemt ook de voortplanting toe. Meer jongen worden geboren die op hun beurt meer kans hebben om te overleven. Wanneer een vos sterft, komt er territorium vrij voor een meestal jongere vos. Jonge dieren zijn minder dominant waardoor meer vossen op eenzelfde oppervlakte kunnen leven.

100 procent vossenvrij
Wil je er echt zeker van zijn dat de vos niet tot bij jouw geliefd pluimvee komt, hou dan rekening met de volgende principes:

• Een omheining moet minimum 1,8 m hoog zijn
• De maasgrootte mag maximum 3 tot 4 cm zijn
• Bevestig de draad aan de buitenzijde van de palen en span de draad strak aan. Al shet mogelijk is, span je een net boven het kippenren
• Plooi de bovenste 40 cm van de draad naar buiten met een hoek van 30° of bevestig enkele elektrische schrikdraden aan de buitenkant
• Leg rondom de buitenzijde van de omheining een rij tegels, betonplaten, planken of gaas van 40 cm breed of graaf de draad 50 cm diep in