Licht en schaduw (in schilderkunst, fotografie en digitale kunst)

Voor de vijfde keer organiseert de VZW Beeldmix samen met Beeldacademie Lier en met ondersteuning van gemeente Malle, haar jaarlijkse tentoonstelling. 

De werken in deze tentoonstelling, geïnspireerd door het fotogra?sch werk van Saul Leiter en de schilderijen van Edward Hopper geven een interpretatie weer van het oeuvre van Hopper en Leiter. 

De werken van beide kunstenaars vertonen opvallende overeenkomsten, zowel in de manier waarop ze licht en ruimte gebruiken, als in de thematiek van isolatie en introspectie. Beide kunstenaars verkennen de menselijke conditie, maar doen dit op een manier die diepgang en complexiteit suggereert zonder expliciet te zijn. 

Zowel Saul Leiter als Edward Hopper zijn meesterlijk in het gebruik van licht en schaduw om sfeer en emotie te creëren.  

In de fotogra?e van Leiter, vaak genomen in New York in de jaren 50 en 60, speelt het licht een cruciale rol. Hij maakt vaak gebruik van zacht, di?uus licht dat door ramen, weerspiegelingen in plassen of het venster van een taxi komt. Dit creëert een gevoel van intimiteit en verbondenheid met de stad, zonder dat de straat of het onderwerp volledig zichtbaar is. Het is een dynamisch samenspel van licht en schaduw, waarbij de focus vaak op details ligt, zoals een gebogen voet of een glimp van een persoon achter een raam. Dit verdoezelt het gezicht van de persoon, waardoor het een bijna schilderachtige, mysterieuze kwaliteit krijgt, net als in veel van Hopper's schilderijen. 

Edward Hopper's werk is beroemd om zijn gebruik van hard, scherp licht en lange schaduwen die de leegte en de isolatie van de personages versterken. In schilderijen zoals “ Nighthawks” of “Automat” zien we hoe het kunstmatig, vaak neonlicht, een kille sfeer creëert, die zowel de ruimte als de ?guren onderdrukt. Hopper's ver?jnde lichtgebruik benadrukt het onbehagen en de eenzaamheid van zijn personages. De manier waarop het licht de ruimte in zijn schilderijen transformeert, heeft een even pregnante rol als de personages zelf, waarbij de ruimtes vaak meer emotie uitstralen dan de mensen die erin aanwezig zijn.